Het begin.
|
Het plaatsje “Soregowdana kote” ligt zo’n honderd km. oostelijk van Bangalore op de grens van Karnataka en Tamil Nadu. Geen bijzondere streek voor toeristen en ook de Indiase regering heeft weinig belangstelling (meer) voor deze omgeving.
Dat was gedurende de gehele 20e eeuw echter wel anders. Hier bevonden zich de “kolar Gold Fields”. Er werd veel en tot grote diepte goud gedolven. (De diepste mijn ter wereld bevindt zich hier.) Veel arbeiders werden aangetrokken uit de omgeving van Bangalore en uit Tamil Nadu. De activiteiten van de 13 mijnen trokken veel nijverheid en welvaart aan. Energie en medische verzorging voor de bewoners kwamen van de mijnbouwbedrijven. Helaas kwam in 2001 een eind aan deze situatie. De mijnen werden gesloten en daarmee vielen in een klap alle inkomsten weg voor de arbeiders en hun gezinnen. Een situatie die verergerd werd door het stopzetten van de energielevering en waterzuivering en het sluiten van de ziekenhuizen. |
en citaat uit het nationale opinieweekblak de “Frontline” www.frontlineonnet.com/fl1911/19110340.htm:
“The worst affected, however, are the residential areas where over 70,000 persons - workers, ex-workers, and their families - live in small asbestos sheet-roofed homes. The company has withdrawn electricity, water and sanitation services. Many homes have had their electricity connections cut as workers can no longer afford to pay their bills. It is a common sight to see waiting queues of women with their plastic pots near the few water pumps in the miners' quarters. Sanitation services have been all but withdrawn from the colonies, and the stench of clogged sewage drains, and piles of uncleared garbage and refuse, permeates the living space.”
(Op het internet is voor geïnteresseerden meer informatie te vinden over deze Kolar Gold Fields)
In deze omgeving is en was dhr. Chidambara actief als sociaal werker. Hij trok zich de situatie van vooral de verstandelijk gehandicapten aan in deze regio. Hij zette met eigen spaargeld in 1992 de Shakunthala stichting op. Met behulp van enkele vrijwilligers bood hij een onderkomen aan een groep van zo’n 15, vooral oudere, verstandelijk gehandicapten en psychiatrische patiënten.
Vooral de laatste jaren is hij echter niet meer in staat de eindjes aan elkaar te knopen. De families kunnen door de hierboven beschreven situatie niets meer bijdragen en laten alles veelal nu over aan Shakunthala.
Het jaarbudget van 2004 was niet groter dan een kleine € 6000 en aan het einde van het jaar was er nog slechts € 300 in kas.
“The worst affected, however, are the residential areas where over 70,000 persons - workers, ex-workers, and their families - live in small asbestos sheet-roofed homes. The company has withdrawn electricity, water and sanitation services. Many homes have had their electricity connections cut as workers can no longer afford to pay their bills. It is a common sight to see waiting queues of women with their plastic pots near the few water pumps in the miners' quarters. Sanitation services have been all but withdrawn from the colonies, and the stench of clogged sewage drains, and piles of uncleared garbage and refuse, permeates the living space.”
(Op het internet is voor geïnteresseerden meer informatie te vinden over deze Kolar Gold Fields)
In deze omgeving is en was dhr. Chidambara actief als sociaal werker. Hij trok zich de situatie van vooral de verstandelijk gehandicapten aan in deze regio. Hij zette met eigen spaargeld in 1992 de Shakunthala stichting op. Met behulp van enkele vrijwilligers bood hij een onderkomen aan een groep van zo’n 15, vooral oudere, verstandelijk gehandicapten en psychiatrische patiënten.
Vooral de laatste jaren is hij echter niet meer in staat de eindjes aan elkaar te knopen. De families kunnen door de hierboven beschreven situatie niets meer bijdragen en laten alles veelal nu over aan Shakunthala.
Het jaarbudget van 2004 was niet groter dan een kleine € 6000 en aan het einde van het jaar was er nog slechts € 300 in kas.
Op naar nieuwbouw
|
Nadat de acute dagelijkse problemen voor het tehuis waren opgelost kon er nagedacht worden over de toekomst.
Duidelijk was dat de huidige locatie volledig ongeschikt was om een groot aantal mensen in onder te brengen. In 2005 werd dan ook de knoop doorgehakt en besloten een stuk land aan te schaffen en daarop een nieuw tehuis te bouwen dat geschikt was voor de opvang van max 40 personen. De daaropvolgende jaren stonden in het teken van het plannen, uitvoeren en het inzamelen van de benodigde gelden. De inzameling verliep wonderwel vlot. Via serviceclubs, bedrijven, kerken, scholen en private partijen werd het benodigde bedrag van E 80.000 bijeengebracht. In India stond in eerste instantie de enorme bureaucratie echter een vlotte uitvoering van de plannen in de weg. Pas na ingrijpen van de staatsoverheid kwamen de benodigde vergunningen rond. Daarna ging het snel en kon in het voorjaar van 2012 het nieuwe pand in gebruik worden genomen. Ondertussen is duidelijk dat het initiatief van dhr. Chidambara om de opvang van mensen met een verstandelijke beperking te verbeteren door de omgeving opgemerkt wordt. Omwonenden zijn zich positiever gaan opstellen en met diverse ziekenhuizen en medische opleidingen is een samenwerkingsverband opgezet. |
“Zorgboerderij”
Wat niet onvermeld mag blijven is de opzet van een “zorgboerderij”.
Dit Nederlandse begrip hebben wij als stichting Boyshome a.o. in India willen introduceren. Daartoe zijn de directeur en zijn echtgenote naar Nederland gekomen om te zien hoe deze instellingen hier functioneren.
Met behulp van de stichting share4more (Rabobank) hebben wij de aanschaf van meerdere koeien en landbouwgereedschappen kunnen realiseren.
Het is duidelijk dat we niet de Nederlandse (dure) aanpak konden kopiëren. Maar de Indiase variant slaat ondertussen prima aan en hopelijk krijgt het navolging op andere locaties.
Anekdote over de stijgende bekendheid van Shakunthala:
Een bestuurslid van stichting Boyshome a.o. zit tijdens een bezoek aan India in een lokale bus en raakt in gesprek met z’n medepassagiers. Dan blijkt al snel dat men gehoord heeft van een bijzondere tehuis waar men de opvang humaner organiseert. Het bestuurslid kan ze trots vertellen dat hij dus bij de opening geweest is.
Wat is nu zo bijzonder aan deze situatie:
Het vindt meer dan 1.000 km verwijdert van Shakunthala plaats.
Wat niet onvermeld mag blijven is de opzet van een “zorgboerderij”.
Dit Nederlandse begrip hebben wij als stichting Boyshome a.o. in India willen introduceren. Daartoe zijn de directeur en zijn echtgenote naar Nederland gekomen om te zien hoe deze instellingen hier functioneren.
Met behulp van de stichting share4more (Rabobank) hebben wij de aanschaf van meerdere koeien en landbouwgereedschappen kunnen realiseren.
Het is duidelijk dat we niet de Nederlandse (dure) aanpak konden kopiëren. Maar de Indiase variant slaat ondertussen prima aan en hopelijk krijgt het navolging op andere locaties.
Anekdote over de stijgende bekendheid van Shakunthala:
Een bestuurslid van stichting Boyshome a.o. zit tijdens een bezoek aan India in een lokale bus en raakt in gesprek met z’n medepassagiers. Dan blijkt al snel dat men gehoord heeft van een bijzondere tehuis waar men de opvang humaner organiseert. Het bestuurslid kan ze trots vertellen dat hij dus bij de opening geweest is.
Wat is nu zo bijzonder aan deze situatie:
Het vindt meer dan 1.000 km verwijdert van Shakunthala plaats.